Claudia is Guido's muze, heeft in veel van zijn films gezeten. Wat ze precies gehad hebben is niet duidelijk, maar een affaire kort of lang is wel zeker.
Het nummer Unusual Way is de opening van de tweede akte. Ze is net aangekomen van een vliegreis naar het kuuroord waar Guido verblijft (Guido;s vrouw heeft haar gevraagd te komen). Hij neemt haar mee naar een strand en probeert haar te overtuigen om een rol in zijn nieuwe film te accepteren. Claudia wil niet, het is dezelfde rol als altijd en dat hij haar alleen ziet als dat personage. Die vrouw bestaat niet. Voor Guido bestaat ze wel en op het witte doek bestaat ze, voor duizenden mensen bestaat ze. Claudia zegt hem dat ze die rol niet meer wil spelen en dat ze een eigen leven heeft, waar Guido niets van weet en waar hij ook geen interesse in heeft. Ze wil weg gaan, Guido roept (in zijn wanhoop, zonder muze is hij nergens) dat hij van haar houdt. Claudia zegt dat hij niet van haar houdt, maar van alle vrouwen, hij is een Casanova. Het woord Casanova brengt Guido op het idee om zijn nieuwe film over Casanova te laten gaan. Hij begint te schrijven, de film te bedenken en Claudia zingt op dat moment als Guido totaal op aan het gaan is in zijn eigen gedachten en wereld wat ze werkelijk voor hem voelt, maar ook dat ze weet dat van hem houden niets anders is dan lijden.