Twee keer naar Evita geweest in Roermond, de datum van 30-10, met een grote groep, stond al erg lang, 2-11 is er een dag of tien geleden bijgekomen omdat dat Marjoleins laatste speeldag zou zijn.
Rolverdeling:
Eva - Brigitte Heitzer (30-10) - Marjolein Teepen (2-11)
Che - Jan Schepens
Peron - Roberto de Groot
Magaldi - Filip d'Haeze
Maitresse - Sara Gracia Santacreu (30-10) - Loes Worm (2-11)
Wat opviel is dus dat de oorspronkelijke Nederlandse Che en Magaldi plaats hadden gemaakt voor hun Vlaamse collega's, om al vast wat spelritme op te doen. Schepens is hier goed in geslaagd, al is Stanley Burleson voor mij nog steeds de beste Che. d'Haeze overtuigde minder, zijn stem is niet krachtig en zijn Vlaams accent is erg aanwezig. Santacreu zong beter dan 1,5 maand geleden, maar Worm (understudy) overtrof haar toch.
Dan de Evita's. Brigitte vond ik de vorige keer (april) routinematig, ik vond haar nu goed en ze wist mij tijdens de tweede akte te ontroeren. Wat Marjolein mee heeft is dat ze nauwelijks over haar pasjes hoeft na te denken. Daarmee trekt ze eigenlijk op beide dagen de aandacht bij een nummer als Buenos Aires naar zich toe, zij het in verschilende rollen. Ook de chemie met haar tegenspelers is bij Marjolein vind ik meer aanwezig. Ik vond en vind Marjolein een completere Evita en ik zal deze rol gaan missen, hoe mooi de Man van La Mancha ook zal zijn. Of dit werkelijk haar laatste speeldag is, is onduidelijk. Ze zal niet meer in het ensemble te zien zijn, maar ik sluit niet uit dat mocht Brigitte eens niet kunnen de komende twee weken, dat Marjolein zal worden ‘ingevlogen’.