Ik ben er ineens achter waarom ik zo weinig problemen heb met verfilmde musicals…. zo is het voor mij allemaal begonnen.
Ik ben groot geworden met de MGM-musicals op de BBC (bijna elke zaterdagochtend werd er een uitgezonden), Kiss me Kate (ja, alweer, sorry), The Band Wagon, An American in Paris, Gigi, Singing in the rain, Guys and dolls, en Grease (maar die dan in de bioscoop), The Sound of music, etc. etc..
Pas veel later ging ik naar het theater om musicals te zien. Dus voor mij is film veel meer de standaard dan theater, hoewel het natuurlijk eigenlijk andersom bedoeld was.