Dan heb je meer vertrouwen in het stuk dan ik. Ik zou niemand aanraden om naar dit stuk te gaan, ongeacht welke acteurs er in staan, behalve als ik weet dat een van de twee in goed in de smaak zou vallen. Alleen mensen die regelmatig in het theater zitten zouden van mij de aanbeveling krijgen.
Last Five Years is voor mij een acteursstuk, je gaat om te zien wat een acteur met een rol doet, niet zo zeer voor het stuk zelf.
Inderdaad!
Niet dat ik er vaak wat van versta als ze half stoned in een talkshow zitten te ratelen over de flow, het artistieke proces, de luie “L'en”, en de semi-stoere, nonchalante uitspraak en belabberde articualtie in het algemeen,
maar ik ergerde me toch wel aan het bijvoorbeeld die genante vertoning van Jelka van Houten die haar musicalaward in ontvangst nam als een volledig doorgedraaie addict. Tussendoor ving ik nog de woorden “artistiek, zweet en otter” op.
Een jaar later, toen Birgit Schuurman een award in ontvangst nam met een al even uitgestreken semi artistieke kop, zei ze: Jelkaaa, ik weet wat je bedoelde hoor, mum, dad, thanks, peace…….."
Vreselijk toch. In wat voor gehersenspoelde wereld leven die lui?
Polly wat zeg je nou?
L5Y een acteerstuk? Wou je zeggen dat je de fantastische muziek (voor mij persoonlijk één van de beste musical scores die er is) ondergeschikt vind aan het acteren in deze show?
Terwijl het toch vrij duidelijk geen ingenieuze verhaallijn heeft en de muziek dat gene is waar de voorstelling op drijft.
(overigens spreek je jezelf tegen door eerst te zeggen dat je het stuk aan niemand zou aanbevelen en vervolgens zeg je het dat je het weldegelijk aan zou bevelen aan mensen die regelmatig in het theater zitten (waar je hier op een musical prikbord op zich best zeker van kan zijn). Maar goed dit is wellicht meer een opmerking voor Vinaigre of Moutarde (mits verbonden aan een vermakelijke opmerking uiteraard 
)
Bovendien lijkt me dat, áls je er heen gaat om te zien wat een acteur met een rol doet, je de rollen (en dus het stuk) weldegelijk om aan te raden vind. Anders is het ook niet boeiend om te gaan zien wat iemand met een rol doet, toch?
Tenminste, het komt op mij haast over of je dan uit leedvermaak gaat. Om een acteur op z'n bek te zien gaan in een rol waar haast niets mee te beginnen valt.
Toch kan ik me érgens wel vinden in wat je zegt. Ik heb (door de jaren heen) inmiddels 5 mensen meegesleept naar L5Y, waarvan er maar 1 regelmatig in het theater te vinden is. En ik was er steeds op nieuw eigenlijk van te voren van overtuigd dat ze het stuk voor stuk een saai stuk (met een misschien zelfs afgezaagd verhaal) zouden vinden. Maar omdat ik de muziek zo ongelofelijk mooi vind heb ik ze er toch maar mee naar toe genomen. En wat bleek ze vonden het allen geweldig (de wél vervente theater bezoeker had net als ik veel kritiek op de afgelopen Nederlandse versie (met Halici) maar zag wel in dat het stuk an sich wel heel mooi is.
En laten we eerlijk zijn; de doorsnee theater (lees: musical) bezoeker is niet zo kritisch. Als ze maar een mooie avond hebben. Goed de meeste daarvan schijnen ook voor de mooie decors en het spektakel te gaan en daarvoor hoef je je geld niet aan L5Y uit te geven. Maar er blijft genoeg over. Zeker voor de prijs waarvoor ze de tickets van de huidige versie ‘'weggeven’'.
Ik zei acteursstuk, niet acteersstuk ;-) Zangersstuk vond ik zo stom klinken.
Wat ik bedoelde was, met Last Five Years ga je om te zien wat een acteur met een rol doet in vergelijking met zijn / haar andere werk. Als je bijvoorbeeld Wim van den Driessche neemt, die man speelt voornamelijk de slechterik in stukken, dan is het interessant om te zien wat hij met de good guy kan doen. Maar of dat dan Valjean of bij wijze van spreken Joseph is doet er dan weinig toe. Het gaat om het gegeven van de rol en niet per se de rol zelf.
Ik had het inderdaad iets anders moeten formuleren: Ik zou niemand, uitgezonderd frequente theaterbezoekers, aanraden om dit stuk te gaan zien. Maar dat is nog altijd wat anders dan mensen met je mee te nemen. Als ik Last Five Years zou gaan zien en ik zou iemand mee moeten nemen, dan is het een andere situatie dan wanneer iemand naar me toe zou komen met de vraag wat hij/zij zou moeten gaan zien als ze een keer naar het theater willen. Ik had het over de laatste situatie.
Ja dat is denk ik een kwestie van smaak.
Ik vond Jim de Groot totaal geloofwaardig, af en toe had hij inderdaad wat problemen met bepaalde hoge noten maar haalde die altijd wel.
Sterker nog ik vond doordat hij soms oversloeg de emotie een extra lading kreeg.
Jim is boveniden eerder popzangerd is als traditioneel musicalmuts
Wat ik verder ook sterker vond bij deze 2 is dat deze relatie overkwam als een volwaardige relatie hebben met alles erop en eraan, het mocht van mij zelfs nog wel iets sexueler hier en daar.
Bij Ara zag ik dat totaal niet vond het toen meer een bakvissen toestand nee zelfs eerder een soort broer en zus relatie, dus gewoon erg eng eigenlijk.
Het is wat ze vaak bij Sondheim stuken zeggen wat wil je een acteur die kan zingen of een zanger die kan acteren.
Als ik het voor het zeggen heb heb ik voor 5 jaar met jou liever een Jona optie 1 !
Wat echter als een paal boven water staat is dat ik deze produktie zeer sterk vond prima 3 mans orkest, een fantastische goede Birgit en een prima Jim, sterke regie en een prachtig lichtbeeld en een oogstrelend en zeer functioneel decor!
Genoeg reden voor mij om dit pareltje snel nog eens te gaan bekijken in den lande ik heb genoten !!
Grappig, want ik raad juist wel iedereen aan om te gaan. Ik vind het stuk heel toegankelijk en zowel qua spel als muziek zeer de moeite waard. Ik hoop allene oprecht dat Jim ziek was want die wegvallende stem werd wat irritant na een tijdje.
Ik denk echter dat ook mensen die niet regelmatig naar het theater gaan door dit stuk geboeid kunnen worden omdat het heel intens is en om concentratie vraagt. Geen overdreven rommel op het toneel maar alleen deze twee mensen die een verhaal vertellen. En dat doen ze heel erg goed. Dat moet toch eigenlijk iedereen aanspreken? Of ben ik naief?
Persoonlijk denk ik dat een heleboel mensen de concentratie niet kunnen opbrengen om het stuk uit te zitten. Er is natuurlijk nog steeds een grote groep die voornamelijk voor het spektakel gaat, hoewel er gelukkig ook een grote groep theaterliefhebbers is die dit stuk wel kan apprecieren. Het selecteert zichzelf redelijk uit, heb ik het idee, maar het is jammer als de zalen niet vol raken, want ik vind dat het stuk dit wel verdient.
Deze versie ken ik nog niet, wellicht dat ik zaterdag in Amsterdam ga kijken, maar ik vond de vorige uitvoering al zeer de moeite waard. Het eerste nummer van Sanne spookt nog steeds door mijn hoofd….
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's